Pastoral Letters
Patriarchal Message for the Beginning of the Ecclesiastical Year and the Solemn Day of Prayers for Natural Environment (September 1, 2024) -
No. Prot. 481
+ B A R T O L O M E U
Me mëshirën e Perëndisë, Kryepeshkop i Konstandinopojës - Romës së Re
dhe Patriark Ekumenik;
për të Gjithë Plotësinë e Kishës,
Hir, Paqe dhe Mëshirë nga Krijuesi i gjithë krijimit, Zotit Perëndisë dhe Shpëtimtarit tonë Jesu Krisht.
Shumë të nderuarve vëllezër Hierarkë dhe fëmijëve të dashur në Zotin,
Kanë kaluar tridhjetë e pesë vite të tëra që kur Sinodi i Shenjtë dhe i Hirshëm i Patriarkanës Ekumenike vendosi 1 shtatorin, festën e “Indiktit” dhe hapjen e vitit kishtar, si Ditë Lutjesh për Mbrojtjen e Mjedisit Natyror. Kjo nismë e bekuar pati një jehonë të madhe dhe dha fryte të bollshme. Aktivitetet ekologjike shumëdimensionale të Kishës së Shenjtë të Madhe të Krishtit sot përqendrohen rreth fenomenit të ndryshimit të klimës - ose më saktë, krizës klimatike - e cila ka shkaktuar një “gjendje të jashtëzakonshme planetare”.
Vlerësojmë kontributin e lëvizjeve mjedisore, marrëveshjet ndërkombëtare për mjedisin, angazhimin e ndërlidhur të shkencëtarëve me këtë problem, kontributin e edukimit mjedisor, ndjeshmërinë ekologjike dhe mobilizimin e njerëzve të panumërt dhe veçanërisht përfaqësuesve të brezit të ri. Megjithatë, ne këmbëngulim se ajo ç’ka është e nevojshme, është një “kthesë Kopernikane” aksiologjike, një ndryshim rrënjësor i mentalitetit globalisht, një rishikim thelbësor i marrëdhënies midis njerëzimit dhe natyrës. Në të kundërt do të vazhdojmë të trajtojmë pasojat katastrofike të krizës ekologjike, duke lënë të paprekura dhe aktive rrënjët e problemit.
Kërcënimi mjedisor është një dimension i krizës së zgjeruar në qytetërimin bashkëkohor. Në këtë kuptim, përballja me problemin nuk mund të jetë e suksesshme mbi bazën e parimeve të të njëjtit qytetërim, të arsyetimit pas tij, që e krijoi atë në radhë të parë. Ne kemi shprehur vazhdimisht bindjen tonë se kishat dhe fetë mund të kontribuojnë ndjeshëm në një konvertim jetësor shpirtëror dhe vlerësues për hir të së ardhmes së njerëzimit dhe planetit. Besimi i vërtetë fetar shpërbën arrogancën dhe titanizmin e njerëzimit, për aq sa përbën argjinaturën e shndërrimit të tij në një “njeri-perëndi”, i cili shfuqizon të gjitha standardet, kufijtë dhe vlerat, duke e shpallur veten “masa e të gjitha gjërave” dhe duke i instrumentalizuar të dyja, si bashkëqytetarët e tij, ashtu edhe natyrën, për plotësimin e nevojave të tij të pashuara dhe të qëllimeve arbitrare.
Përvoja shekullore na mëson se, pa një mbështetje shpirtërore dhe vlerësuese “Arkimediane”, njerëzimi nuk mund të shmangë rreziqet e një “antropologjizmi nihilist”. Kjo është trashëgimia e frymës klasike, siç artikulohet nga Platoni përmes parimit se “Perëndia është masa e të gjitha gjërave për ne” (Ligjet 716c). Ky kuptim i njerëzimit dhe i përgjegjësisë së tij përmes marrëdhënies së tij me Perëndinë shprehet përmes mësimit të krishterë rreth krijimit të Adamit “sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë” dhe “sipas ngjashmërisë së Tij”, si dhe për marrjen e natyrës njerëzore me mishërimin e parapërjetshëm të Fjalës së Perëndisë për shpëtimin tonë dhe ripërtëritjen e gjithë krijimit. Besimi i Krishterë njeh vlerën supreme të njëllojtë të njerëzimit dhe krijimit. Në këtë frymë, pra, respektimi i shenjtërisë së personit njerëzor dhe mbrojtja e integritetit të krijimit “shumë të mirë” janë të pandashëm. Besimi në Perëndinë e urtësisë dhe dashurisë frymëzon dhe mbështet forcat krijuese të njerëzimit, duke e forcuar atë përballë sfidave dhe sprovave, edhe kur tejkalimi i tyre duket njerëzisht i pamundur.
Ne kemi luftuar dhe ende përpiqemi për një bashkëpunim ndër-ortodoks dhe ndër-krishterë për mbrojtjen e njerëzimit dhe krijimit, si dhe për futjen e kësaj teme në dialogun ndërfetar dhe veprimet e përbashkëta të feve. Për më tepër, ne theksojmë veçanërisht nevojën për të kuptuar se kriza bashkëkohore ekologjike prek para së gjithash banorët më të varfër në tokë. Në dokumentin e Patriarkanës Ekumenike, me titull “Për jetën e botës: Drejt një morali shoqëror të kishës ortodokse”, kjo temë nënvizohet në mënyrë të prerë së bashku me shqetësimin thelbësor të Kishës në dritën e pasojave të ndryshimeve klimatike: “Duhet të kuptojmë se shërbimi ndaj fqinjit dhe ruajtja e mjedisit natyror janë të lidhura ngushtë dhe në mënyrë të pandashme. Ekziston një lidhje e ngushtë dhe e pazgjidhshme midis kujdesit tonë për krijimin dhe shërbimit tonë ndaj trupit të Krishtit, ashtu siç ekziston midis kushteve ekonomike të të varfërve dhe kushteve ekologjike të planetit. Shkencëtarët na thonë se ata që dëmtohen më së shumti nga kriza aktuale ekologjike do të vazhdojnë të jenë ata që kanë më pak. Kjo do të thotë se çështja e ndryshimeve klimatike është gjithashtu një çështje e mirëqenies sociale dhe drejtësisë sociale”. (Paragrafi 76).
Në mbyllje, ju urojmë, vëllezër të nderuar dhe fëmijë shumë të dashur, një vit të ri kishtar plot bekime hyjnore dhe produktivitet, duke thirrur për ju të gjithë, ndërmjetimin e të Tërë-Shenjtës së Përmbi-Bekuar (Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου), ikonën mrekullibërëse dhe të çudibërëse të së cilës e nderojmë dhe kremtojmë në këtë ditë dhe me përulësi nderojmë, hirin jetëdhënës dhe mëshirën e pakufishme të Krijuesit të të gjithave dhe Perëndisë së gjërave të mrekullueshme.
1 shtator 2024
+ Bartolomeu i Konstandinopojës
Lutës i zjarrtë për të gjithë ju përpara Perëndisë
Pascha 2024 - Ecumenical Patriarch Bartholomew:
ENCIKLIKA PATRIARKALE PËR PASHKËN E SHENJTË
+ B A R T O L O M E U
Me mëshirën e Perëndisë, Kryepeshkop i Konstandinopojës - Romës së Re
dhe Patriark Ekumenik;
për të Gjithë Plotësinë e Kishës,
Hiri, Paqja dhe Mëshira e Krisht të Ngjallur në Lavdi, qofshin me ju të gjithë.
Shumë të nderuarve vëllezër Hierarkë dhe fëmijëve të dashur në Zotin,
Me kënaqësinë dhe Hirin e Perëndisë, dhuruesi i të gjitha dhuratave, mbasi kemi përshkuar garën e Kreshmës së Shenjtë dhe të Madhe dhe duke kaluar me përdëllim Javën e Mundimeve të Zotit tonë, ja, tashmë kënaqemi në kremtimin e Ngjalljes së Tij të mrekullueshme, përmes së cilës u shpëtuam nga tirania e Ferrit
Ngjallja e lavdishme e Zotit Krisht prej së vdekuri është një ngjallje e përbashkët e të gjithë racës së të vdekshmëve dhe një parashije e përsosmërisë së të gjithave, si dhe e përmbushjes së Ikonomisë Hyjnore në Mbretërinë qiellore. Ne marrim pjesë në misterin e patregueshëm të Ngjalljes në Kishë, duke u shenjtëruar në misteret e saj dhe duke përjetuar Pashkën, "e cila na hapi portat e Parajsës", jo si një kujtesë e një ngjarjeje në të kaluarën, por si kuintesencë e jetës kishtare, si prania e Krishtit gjithnjë mes nesh, më afër nesh se ne me veten tonë. Në Pashkë, besimtarët ortodoksë zbulojnë veten e tyre të vërtetë si të qenit në Krishtin; ata janë të integruar në lëvizjen e të gjitha gjërave deri në Fund të Kohërave, “me gëzim të pashprehshëm dhe të lavdishëm” (1 Pjetrit 1.8, si “fëmijë të dritës . . . dhe bijtë e ditës” (1 Thesalonikasve 5,5).
Tipari qendror i jetës ortodokse është pulsi Ngjallës i saj. Filozofët e kanë përshkruar gabimisht spiritualitetin ortodoks si "të zymtë" dhe "vjeshtor". Në të kundërt, perëndimorët me të drejtë lavdërojnë perceptueshmërinë e rafinuar të ortodoksëve në lidhje me kuptimin dhe thellësinë e përvojës së Pashkës. Megjithatë ky besim nuk harron kurrë se rruga drejt Ngjalljes kalon nëpërmjet Kryqit. Spiritualiteti ortodoks nuk e njeh utopizmin e një Ngjalljeje pa Kryqëzimin, as pesimizmin e Kryqit pa Ngjalljen. Për këtë arsye, në përvojën ortodokse, e keqja nuk e ka fjalën përfundimtare në histori, ndërsa besimi në Ngjallje shërben si motivim për luftën kundër pranisë të së keqes dhe pasojave të saj në botë, duke vepruar si një 1forcë e fuqishme transformuese. Në vetëdijen ortodokse nuk ka vend për dorëzim ndaj së keqes apo për indiferencë ndaj zhvillimit të çështjeve njerëzore. Përkundrazi, kontributi i saj në transformimin e historisë ka bazë teologjike dhe argumentim ekzistencial dhe shpaloset pa rrezikuar të identifikojë Kishën me botën. Besimtari ortodoks është i vetëdijshëm për antitezën midis realitetit të kësaj bote dhe përsosmërisë eskatologjike. Dhe kështu ai ose ajo nuk mund të qëndrojë duarkryq përpara çdo dimensioni negativ të botës. Për këtë arsye, Kisha Ortodokse kurrë nuk e ka konsideruar luftën për transformimin e botës si një çështje të pakuptimtë. Besimi ynë në Ngjallje e ka ruajtur Kishën si nga introversioni dhe indiferenca ndaj botës, ashtu edhe nga shekullarizimi.
Për ne ortodoksët, i gjithë misteri dhe thesari ekzistencial i devotshmërisë sonë është i përmbledhur në Pashkë. Kur dëgjojmë se miroprurëset “mbetën të habitura” kur “hynë në varr dhe panë një të ri të veshur me rroba të shndritshme” (Marku 16,5), kjo karakterizon pafundësinë dhe thelbin e përvojës sonë të besimit si përvojë e mrekullisë ekzistenciale. Kur dëgjojmë se "ato u habitën", kjo do të thotë se gjendemi përpara një misteri që bëhet më i thellë sa më shumë që i afrohemi, në përputhje me atë që është thënë, se besimi ynë "nuk është një udhëtim nga misteri në dije, por nga dija në mister”.
Ndërsa mohimi i misterit redukton ekzistencialisht natyrën njerëzore, respektimi i misterit na hap portat e parajsës. Besimi në Ngjallje është shprehja më e thellë dhe më e qartë e lirisë sonë; ose më mirë, është lindja e lirisë si një pranim vullnetar i dhuratës supreme hyjnore, domethënë i hyjnizimit me anën e hirit. Si “Ngjallje e përjetuar”, Kisha Ortodokse është hapësira e “lirisë autentike” që për jetën e krishterë është themeli, rruga dhe fati. Ngjallja e Krishtit është lajmi i mirë i lirisë, dhurata e lirisë dhe garancia e "lirisë së përbashkët" në "jetën e përjetshme" të Mbretërisë së Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë.
Me këto ndjenja, vëllezër tepër të çmuar dhe fëmijë të dashur, të mbushur me gëzimin e plotë të pjesëmarrjes në "festën që ndahet nga të gjithë", pasi morën dritë nga drita e pambarimtë dhe i dhanë lavdi Krishtit të ngjallur prej së vdekuri dhe u dha jetë të gjithëve – edhe kur kujtojmë gjatë kësaj “dite të zgjedhur dhe të shenjtë” gjithëfestive të gjithë vëllezërit dhe motrat tona në rrethana të vështira – i lutemi Zotit tonë “i cili e shkeli vdekjen me vdekje”, Perëndisë së paqes, që të sjellë paqen në botë dhe të drejtojë hapat tanë drejt çdo vepre që është e mirë dhe e pëlqyeshme për Të, duke shpallur himnin e gjithëgëzueshëm "Krishti u Ngjall"!
Në Fanar, Pashka e Shenjtë 2024
+ Bartolomeu i Konstandinopojës
Lutës i zjarrtë për të gjithë ju në Zotin e Ngjallur
Pascha 2024 - Bishop Theophan:
† THEOFANI
Nga Mëshira e Perëndisë
Peshkop i Filomilisë
dhe i Peshkopatës Ortodokse Shqiptare të Amerikave
LETËR BARITORE - NGJALLJA E ZOTIT TONË JESU KRISHTIT - PASHKA 2024
Klerikëve të nderuar dhe besimtarëve të dashur të krishterë ortodoksë, bij dhe bija anëtarë, mbështetës, dashamirës dhe miq të Peshkopatës Ortodokse Shqiptare të Amerikave.
Hir, Mëshirë, Paqe dhe Gëzim nga Zoti ynë Jesu Krisht dhe nga ne, bekime atërore!
Të dashur besimtarë, bij dhe bija në Krishtin, Festa e shenjtë e Ngjalljes së Zotit tonë Jesu Krisht, e cila ia kalon në madhështi të gjitha festave të tjera, hedh edhe një herë rrezet e saj të dritës, hirit, bekimit dhe shpresës mbi ne dhe mbi të gjithë krijesën, duke ngrohur shpirtrat dhe trupat tanë dhe na ndihmon të kuptojmë se vdekja është mposhtur përgjithmonë dhe jeta e përjetshme na është dhënë të gjithëve.
Në natën mistike të Ngjalljes jemi thirrur t'i afrohemi, me emocione, frikë e drithërime, tingëllimit të këmbanave dhe tingullit të trompetave, të marrim Dritën e Shenjtë dhe ta takojmë Atë, "BIRIN të gjithmonë-ekzistueshëm, së bashku me PERËNDINË Atin dhe SHPIRTIN e SHENJTË; ‘DIELLIN’ e pakrijuar që bashkëkrijoi diellin tonë qiellor” si Gratë Miroprurëse, që erdhën herët në mëngjes te Varri, duke kërkuar të takonin Krijuesin e Jetës. Mijëra besimtarë me qirinj të ndezur shqiptojnë nga thellësia e shpirtit urimin e Pashkëve "Krishti u Ngjall"!
Nata e errët përmbytet me Dritë, hija e trishtuar e vdekjes hiqet; "Lindja e diellit dominon gjithë universin, duke ndriçuar me dritën e paarritshme të Ngjalljes." "Tani çdo gjë është mbushur me dritë" - dëgjohet nga stenda e psaltëve - "dhe qielli dhe toka dhe ata poshtë". Pra, Pashka mund të quhet me të drejtë "Festivali i Dritës", sepse Drita u ngrit përsëri nëpërmjet Krishtit Zot nga errësira e varrit. Kështu që Drita është pjesë e punës së shpëtimit të botës, Krishti Zot, i Ngjallur prej së vdekurish bëhet "ndriçimi i kombeve", "Drita e vërtetë që ndriçon çdo njeri që vjen në botë". (Joani 1:9).
Vëllezër dhe motra të dashura në Krishtin Zot,
Ngjallja e Zotit "në të tretën ditë sipas Shkrimeve" (Besorja), përshkruhet nga të katër ungjillorët, të cilët e panë Jesuin të ngjallur prej së vdekurit dhe u bënë rrëfyesit dhe predikuesit të kësaj Mrekullie Hyjnore. Rrëfimet Ungjillore janë shumë të rëndësishme, sepse ato vijnë nga dëshmitarë të drejtpërdrejtë të kësaj Mrekullie Hyjnore me të cilën u mposht vdekja dhe jeta iu dha të gjithë njerëzve. Në këtë kuptim, Apostulli i Shenjtë Pjetër, duke iu drejtuar turmave të mbledhura në Jeruzalem, me rastin e Festës së Rrëshajëve (Pentikostisë), kur Shpirti i Shenjtë zbriti mbi Apostujt e Shenjtë, tha se “Perëndia e ka Ngjallur këtë Jesu, për të Cilin të gjithë jemi dëshmitarë.” (Veprat 2:32).
Për shembull, Apostujt e Shenjtë dhe Ungjillorët Luka, Joani dhe Marku raportojnë se "Maria Magdalena, Maria nëna e Jakovit dhe Salomeja dhe të tjerat me to" erdhën te Varri i Jesuit "ditën e pare të javës, pas së shtunës (të dielën), shumë herët në mëngjes", "ndërsa ishte ende errësirë", ato "panë gurin e rrokullisur tutje nga Varri" dhe "duke hyrë brenda, nuk e gjetën trupin e Zotit Jesu" (Marku 16:1-4). Ndërsa ato ishin të hutuara për atë që kishte ndodhur, "dhe ja, një djalë qëndroi para tyre, me rroba të shndritshme", i cili i pyeti: "A po kërkoni Jesuin e Nazaretit, të Kryqëzuarin? Ai u Ngjall! Ai nuk është këtu. Këtu është vendi ku e vendosën” (Marku 16:5-6). Apostujt dhe Ungjillorët e Shenjtë Luka dhe Joani gjithashtu theksojnë një aspekt të rëndësishëm, domethënë se Apostulli i Shenjtë Pjetër "dhe dishepulli tjetër që Jesui e donte" (Apostulli i Shenjtë Joan), vrapuan drejt Varrit, hynë brenda dhe panë "pëlhurën e shtrirë ... dhe shaminë që ishte mbi kokën e Tij, të mbështjellë veçmas” (Joani 20:7). Si mund ta kenë parë pëlhurën dhe shaminë dy dishepujt, “ndërsa ishte ende errësirë”, pyetën Etërit e Shenjtë të Kishës, por ishin vetë ata që na dhanë përgjigjen. Kështu, Shën Grigori i Nisës, në veprën e njohur: “Në Ngjalljen e Zotit tonë Jesu Krisht”, shkruan se të gjithë ata që ndoqën Apostullin e Shenjtë Pjetër atë natë, besuan në Ngjallje, sepse Varri i Krishtit ishte i mbushur me Dritë që ishte gjithashtu e dukshme dhe jomateriale: "Të gjithë ata që ishin me Pjetrin - thotë aq bukur Ati i Shenjtë - panë dhe besuan, sepse Varri ishte plot Dritë. Edhe pse ishte natë, ata panë fytyrën brenda Varrit; dhe me shqisat shpirtërore". Ekzistencën e kësaj Drite Qiellore e mbështet edhe Shën Joani i Damaskut, i cili shprehimisht thotë se Drita që shkëlqeu në Varrin e Krishtit, në atë natë të Ngjalljes, ishte Drita e pakrijuar e PERËNDISË Krijuesit, Drita nga Mali Tabor e parë nga Apostujt e Shenjtë Pjetri, Jakovi dhe Joani, në momentin e Shpërfytyrimit të Shenjtë të Zotit. Kjo "Dritë nga qielli, si vetëtima, mbuloi papritur" Saulin nga Tarsi në rrugën për në Damask dhe e shndërroi atë, nga një persekutues i të Krishterëve, në më të madhin Apostull të Zotit, Pavlin, "Apostullin e Kombeve". Nëpërmjet kësaj Drite të Shenjtë dhe të ndritshme, kremtimi i Pashkëve bëhet një Festë e Dritës së Perëndisë, e Trinisë së pakrijuar dhe të lavdëruar. Dritë që ndriçon shpirtrat dhe mendjet tona, që të jetojmë në Dritë, të jemi Fëmijë të Dritës, duke pasur Dritën e Ngjalljes së Shpëtimtarit tonë në ne, sepse Ai është Garanti dhe Burimi i Shpëtimit tonë.
Të dashurit e mi të krishterë ortodoksë,
Pas Kryqëzimit dhe Vdekjes së Tij, Krishti Zot zbriti në ferr për t'u sjellë Lajmin e Mirë të Ngjalljes së Tij të parafjeturve dhe për të ngritur të gjithë "të fjeturit ndër shekuj". Megjithatë, Ai zbriti si një Fitimtar i Lavdishëm dhe si një Perandor Ngadhënjimtar në mbretërinë e errët të vdekjes, për ta ndriçuar atë me Dritën e Ngjalljes së Tij të Shenjtë, për të "shkelur vdekjen me vdekje" dhe, kështu, për të shfuqizuar vdekjen tonë. Pasi kaloi tre ditë në ferr, Jesui kthehet në Varrin e ri të Golgotës, i veshur me Lavdi dhe i mbuluar me Dritën e madhështisë dhe shkëlqimit të papërshkrueshëm. Trupi i Tij i Shenjtë i Shpërfytyruar bëhet një pishtar që digjet me fuqi, kalon pllakën e rëndë prej guri të Varrit dhe Ngjallja e Tij realizohet nëpërmjet një shpërthimi të Dritës së pakrijuar, e cila ndriçon tërë krijesën dhe gjithë universin.
Kjo Dritë e Ngjalljes shpërndahet pa pushim, për dy mijë vjet, çdo të shtunë të Pashkës mbi Varrin e Shenjtë të Zotit në Jerusalem, kur Perëndia lejon që ajo të shihet jo vetëm nga të përsosurit, por edhe nga ata që janë të papërsosur dhe madje nga jobesimtarët, me qëllim që t'i çojë ata drejt Shpëtimit. Ngjallja e Zotit është, pra, një festë e Dritës, një Mrekulli Hyjnore mbi të gjitha mrekullitë, në të cilën jemi thirrur të gjithë, sepse bashkë me Krishtin e Ngritur ngjallet dhe rilind i gjithë njerëzimi. Në këtë sens kuptojmë fjalët e Apostullit të Shenjtë Pavli drejtuar të Krishterëve në Korinth: "Por tani Krishti u Ngjall prej së vdekurish dhe u bë fryti i parë (i Ngjalljes) i atyre që kanë fjetur... Si në Adamin të gjithë vdesin, po kështu të gjithë në Krishtin do të bëhen të gjallë (do të ngjallen)” (1 Korinthianëve 15:20, 22).
Nëpërmjet Ngjalljes së Tij, Krishti Zot na thërret, pra, në rilindje shpirtërore, në rimarrjen e shenjtërisë dhe pafajësisë së marrë në Pagëzim, në Dritën e Pashkëve që pason kohën e hidhërimit, të pendimit dhe të kreshmimit, të luftës kundër mëkatit. Thirrja liturgjike "Ejani dhe merrni Dritën!" është një nxitje për të gjithë të krishterët që të bëhen "bij të Dritës", të jetojnë në gëzimin e mësimeve të Zotit tonë Jesu dhe të luftojnë kundër të gjitha prirjeve që përpiqen të refuzojnë të vërtetat shpëtuese ungjillore. Sot flitet e shkruhet gjithnjë e më shumë se shoqëria bashkëkohore po kalon një gjendje të thellë krize shpirtërore që thekson dhe favorizon distancimin e njerëzve nga vlerat fetare dhe morale, të cilat janë bërë, të paktën në disa pjesë të botës, thjesht elemente opsionale. Për shkak të kësaj situate, teologët paralajmërojnë se ekziston rreziku për të përfunduar në një shoqëri të dominuar nga “Neopaganizmi”, një shoqëri që kultivon relativizëm doktrinor sikur “të gjitha fetë janë të mira”. Nga këtu, tek kthimi në botën e errët të bestytnive, tek praktikat okulte dhe rrymat pseudo-shkencore, rruga nuk është shumë e gjatë. Prandaj, si të Krishterë, ne kemi për mision të mos harrojmë se nëpërmjet Ngjalljes së Shenjtë të Birit të Zotit u çliruam përgjithmonë nga prangat e mëkatit, errësirës dhe vdekjes, ku Pashka e Shenjtë ishte guri i themelit të Besimit tonë, kremtimi i së Vërtetës dhe Drita e pakrijuar që shkëlqen përgjithmonë mbi gjithë universin dhe mbi të gjitha qeniet, më shumë se dielli, hëna dhe yjet.
Me këto mendime dhe ndjenja ju bëj thirrje të gjithëve të “pastrojmë ndjenjat dhe ndërgjegjen tonë”, të dëbojmë nga mendja dhe shpirti terrin e keqdashjes, egoizmit dhe kënaqësive të kota, të bëhemi bij të Dritës, të besojmë me gjithë shpirtin dhe me gjithë ndërgjegjegjen tonë në Krishtin Zot që u Ngjall prej së vdekurish, si fillimi i ngjalljes sonë, sepse, siç ka shkruar një Atë i Shenjtë i Kishës: "Ai është falja, Ai është Pashka jonë, Pashka e Shpëtimit tonë; Ai është jeta, ngjallja, drita dhe shpëtimi ynë"!
Duke ju uruar të gjithëve festa të bekuara me paqe, shëndet dhe në të gjitha rritje shpirtërore, ju përshëndes ashtu si edhe Apostujt e Shenjtë, drejtuar Grave të shenjta Miroprurëse, me urimin e krishterë: "Krishti u Ngjall"!
I juaji me lutje në Zotin dhe Perëndinë e Ngjallur Jesu Krisht, Shpëtimtarin tonë,
+ THEOFANI
__________________
I Filomilisë
Dhioqeza Ortodokse Shqiptare e Amerikave
Patriarkana Ekumenike
† THEOPHAN
By the Mercy of God
Bishop of Philomelion
and the Albanian Orthodox Diocese of the Americas
PASTORAL LETTER
RESURRECTION OF OUR LORD JESUS CHRIST
PASCHA 2024
To the honorable clergy, and the beloved Orthodox Christians faithful,
sons and daughters, members, supporters, benefactors and friends of God-Protected
Albanian Orthodox Diocese of the Americas.
Grace, Mercy, Peace and Joy from our Resurrected Lord Jesus Christ, and from us, paternal blessings!
Dear faithful and beloved sons and daughters in the Christ, the holy Feast of the Resurrection of our Lord Jesus Christ, which surpasses in greatness all other feasts, once again pours its rays of light, grace, blessing and hope on us and on the entire creation, warming our souls and bodies, and helps us to understand that death has been defeated forever, and the everlasting life has been given to us all.
In the mystical night of the Resurrection, we are called to come closer, with emotion, fear and trembling, to the ringing of bells and the sound of trumpets, to receive the Holy Light and to meet Him "the SON, that ever-existed, together with GOD the Father and the HOLY SPIRIT; the uncreated ‘SUN’ that co-created our celestial sun" as the Myrrhbearing Women, who came early in the morning to the Tomb, looking to meet the Creator of Life. The thousands of believers with lighted candles utter, from the depths of their souls, the Paschal greeting "Christ is Risen!"
The dark night is flooded with Light, the sad shadow of death is removed; "the Sunrise of sunrises dominates the whole universe, shining with the unapproachable Light of the Resurrection." "Now everything has been filled with light” - it is heard from the chanter stand of the church – “and the sky and the earth and those below.” So the Pascha can rightly be called the "Festival of Light," because the Light rose again through Christ the Lord from the darkness of the grave. Thus the Light is part of the work of saving the world, Christ the Lord, Risen from the dead becoming "the illumination of the nations," the "True Light that illuminates every man who comes into the world." (John 1:9). Beloved brothers and sisters in Christ the Lord,
The Resurrection of the Lord "on the third day according to the Scriptures" (The Creed), is described by all four evangelists, who saw Jesus raised from the dead and became confessors and preachers of this Divine Miracle. The Evangelical accounts are very important, because they come from direct witnesses of this Divine Miracle by which death was overcome and life was given to all people. In this sense, the Holy Apostle Peter, addressing the multitudes gathered in Jerusalem, on the occasion of the Feast of Pentecost, when the Holy Spirit descended upon the Holy Apostles, said that "God has Resurrected this Jesus, of whom we are all witnesses." (Acts 2:32).
For example, the Holy Apostles and Evangelists Luke, John and Mark report that "Mary Magdalene, Mary the mother of James, and Salome, and the others with them" came to the Tomb of Jesus "on the first day of the week, after Saturday (Sunday), very early in the morning", "while it was still dark", they "saw the stone rolled away from the Tomb" and "entering, they did not find the body of the Lord Jesus" (Mark 16:1-4). While they were perplexed about what had happened, "behold, a young man stood before them, in shining garments", who asked them: "Are you looking for Jesus of Nazareth, the Crucified One? He is Risen! He is not here. Here is the place where they put Him" (Mark 16:5-6). The Holy Apostles and Evangelists Luke and John also emphasize an important aspect, namely that the Holy Apostle Peter "and the other disciple whom Jesus loved" (the Holy Apostle John), ran to the Tomb, went inside and saw "the shroud laid down... and the napkin, which it was on His head, it was wrapped separately" (John 20:7). How the two disciples could see the shroud and the napkin, "while it was still dark", asked the Holy Fathers of the Church, but it were they who gave us the answer. Thus, Saint Gregory of Nyssa, in the well-known work: "On the Resurrection of our Lord Jesus Christ", writes that all those who followed the Holy Apostle Peter that night, believed in the Resurrection, because the Tomb of Christ was filled with Light that was also visible and immaterial: "All those who were with Peter - the Holy Father says so beautifully - saw and believed, because the Tomb was full of Light. Although it was night, they saw the face inside the Tomb; and with the spiritual senses". The existence of this Heavenly Light is also supported by Saint John of Damascus who explicitly says that the Light that shone in the Tomb of Christ, on that night of the Resurrection, was the uncreated Light of GOD the Creator, the Light from Mount Tabor seen by the Holy Apostles Peter, James and John, at the moment of the Holy Transfiguration of the Lord. This "Light from heaven, like lightning, suddenly shrouded" Saul from Tarsus on the road to Damascus and transformed him, from a persecutor of Christians, into the greater Apostle Paul of the Lord, the “Apostle of Nations”. Through this shining and Holy Light, the celebration of Pascha becomes a Feast of the Light of God, the uncreated and glorified Trinity, of the Light that illumines our soul and mind, so that we may live in the Light, to be Children of the Light, having the Light of our Savior's Resurrection in us, because He is the Warrant and the Source of our Salvation. My dearly beloved Orthodox Christians,
After His Crucifixion and Death, Christ the Lord descended to hades to bring the Good News of His Resurrection to the foresleeping ones and to raise up all those "fallen from the ages". However, He descended as a Glorious Conqueror and as a Triumphant Emperor into the dark kingdom of death, to illuminate it with the Light of His Holy Resurrection, to "trample death by death" and, thus, abolish our own death. After spending three days into the hades, Jesus returns to the new Tomb of Golgotha, clothed in Glory and dressed in the Light of unspeakable majesty and brilliance. His Transfigured Holy Body becomes a torch that burns with power, crosses the heavy stone slab of the Tomb and His Resurrection is realized through an explosion of uncreated Light, which illumines the entire creation and the whole universe.
This Light of the Resurrection pours ceaselessly, for two thousand years, every Saturday of Pascha over the Holy Sepulcher of the Lord in Jerusalem, when God allows it to be seen not only by the perfect ones but also by those who are imperfect, and even by unbelievers, with the aim of leading them to Salvation. The Resurrection of the Lord is, therefore, a celebration of Light, a Divine Miracle above all miracles, to which we are all called, because together with the Risen Christ, all humanity is resurrected and reborn. In this sense we understand the words of the Holy Apostle Paul addressed to the Christians in Corinth: "But now Christ has Risen from the dead, and became the firstfruits (of the Resurrection) of those who have fallen asleep ... As in Adam all die, even so in Christ shall all be made alive (will rise)" (1 Corinthians 15:20, 22).
Through His Resurrection, Christ the Lord calls us, therefore, to spiritual rebirth, to the regaining of the holiness and innocence received at Baptism, to the Paschal Light that follows the time of sorrow, of repentance and fasting, of the fight against sin. The liturgical call "Come and receive the Light!" is an exhortation for all Christians to become "sons of the Light", to live in the joy of the teachings of our Lord Jesus and to fight against all tendencies that try to reject the evangelical saving truths. Today, it is spoken and written more and more that contemporary society is going through a deep state of spiritual crisis that accentuates and favors the distancing of people from religious and moral values, which have become, at least in some parts of the world, purely optional elements. Due to this state of affairs, theologians warn that there is a risk of ending up in a society dominated by “Neopaganism”, a society that cultivates doctrinal relativism such as "all religions are good". From here, to the return to the dark world of superstitions, to the occult practices, and pseudo-scientific currents, the road is not very long. That is why, as Christians, we have the mission not to forget that through the Holy Resurrection of the Son of God we were freed forever from the bonds of sin, darkness and death, Holy Pascha being the cornerstone of our Faith, the celebration of Truth and Light uncreated that shines forever over the whole universe and over all beings, more than the sun, the moon and the stars.
With these thoughts and feelings, I urge you all to "purify our senses and our consciousness", to banish from our mind and soul the darkness of malice, selfishness and vain pleasures, to become sons of the Light, to believe with all our soul and with all our conscience in Christ the Lord Risen from the dead, as the beginning of our resurrection, because, as a Holy Father of the Church wrote: "He is the forgiveness, He is our Pascha, the Pascha of our Salvation; He is our life, resurrection, light and salvation!"
Wishing you all, a blessed holidays with peace, health and in all spiritual growth, I greet you like the Holy Apostles, toward the holy Myrrhbearing Women, with the Christian greeting: "Christ is Risen!"
Prayerfully yours in the Resurrected Lord and God Jesus Christ our Savior,
+ THEOPHAN
__________________
Bishop of Philomelion
Albanian Orthodox Diocese of the Americas
Ecumenical Patriarchate
Christmas 2023:
